Re: Mijn cavia's en hun verhaal : deel 2
Geplaatst: 27 dec 2012 15:53
Beertje 27 december 2012
Op 18 december kregen we van Krista het slecht nieuws van otitis media in beide oren, geen enkel symptomen hiervan te zien buiten je had enkel een probleem de groenten niet deftig meer te kunnen eten, de RX was helaas duidelijk waarom. Ja je heb pit en trek in eten en een hekel aan Vit C en medicatie, maar zeer snel vonden we een compromis: de Vit C opgelost in water met rozenbotel en crital care eerst, dan die vieze Loxicom en ciseral drops tussendoor(die toch blijkbaar aansloeg), nadien de vochtige selective brokjes die je benutte en waarover je waakte als jouw hapje … het ging goed je kwam al direct 50gr bij.
Maar met Kerstnacht ging het mis, de selective brokjes waren blijven liggen en je mopperde bij de bijvoeding, de gewonnen 50 gr waren in een nacht verdwenen… we deden na een mooie stap vooruit plots 2 stappen achteruit. Je rende na de bijvoeding naar de groentenbak stak enthousiast en diep je kopje in de kom en viste er veldsla uit die je probeerde op te eten, je rende naar het gras en deed veel moeite om een grassprietje te eten, je rende enthousiast naar de korrelbak en probeerde dat weer … je had zulke trek om te eten maar het lukte je niet zoals het zou moeten. Je staarde me aan en ik jou … maar je gaf het niet op en ging nog een bladje veldsla benutten. De laatste bijvoeding gisterenavond ging me niet af, al stond jij nog steeds alert en arrogant op je pootjes, het bijvoeden werd plots een kwijlen met meer tafel vegen dan deftig te eten, sorry maar dit werkt niet … ik nam mijn besluit je deze morgen te laten inslapen..
Hoe oud hij nu werkelijk was weet ik niet … dit vond ik terug.
Mijn caviastalletje is inmiddels een kereltje rijker sinds 2 oktober 2010. Omdat ik het hok van de oude lady's zo leeg vond, zo veel afscheid heb moeten nemen de laatste maanden was het tijd voor een positieve bries. Zo keek ik tussen de zoekertjes of ik geen 2 jonge borstel zeugjes zag die een thuis zochten. Een opvangbeertje bij een fokker trok steeds mijn aandacht terug het was geen borstel maar een gekke warrige haarbol met een sympathiek snoetje ... zo dus ik mailde voor meer info. Zijn verhaal: ooit waren ze met 14 en het baasje moest om gezondheidsredenen haar dieren wegdoen. Zo kwam Beertje met zijn zusjes bij een opvangadres, de zusjes waren onmiddellijk weg maar het kereltje bleef alleen achter. Tja het was snel beslist ... bereman had een Thuis gevonden.
22 oktober ging hij naar Krista voor castratie, 6 weken later mag hij bij de lady's.
Hij is leuk, eigenwijs ... zelf koppig ! Hij staat als eerste aan de tralies om wat lekkers te hebben, maar laat vrijwel nog veel -voor hem onbekende- groenten liggen. Hij staat met de pootjes op de rand van de korrelbak, de bak is gevuld ... maar ipv te eten kijkt hij je recht in mijn ogen aan met een blik van: " Ik heb de bak wel gevonden, maar zie je niet dat ik dit niet lust ... ik wil iets anders." Antwoord: "Nou Beertje eten wat de pot schaft, net als iedereen !"
Hij was stug van haartooi, dof, al zou hij ongeveer 1-1,5 jaar zijn, zijn tanden zijn dun, broos en verkleurd (duidelijk geen VitC) Hij kreeg een alleenstaande hok met theemuts en deze week kreeg hij een badje. Hij was heel braaf om dit te laten gebeuren, nadien krijgen ze een warme snuggle in hun theemuts om goed te drogen. Beertje vond dit niet nodig IN zijn theemuts, hij besloot bovenop de theemuts te liggen, 5x zet je hem terug IN zijn warm huis ... maar 5x gaat hij er weer bovenop. (Ben ik eigenwijs, of niet !? )
Je ontmoeting met Mams, Maude en Mandarijntje was memorabel, terwijl zij hun nieuwe grotere ren mochten ontdekken en voorzichtig besnuffelden werd jij er direct bij gezet. Met flinke bokkensprongen ging jij door het hok en sprong arrogant op het huis…. Nou, blits zeg ! De lady’s kropen weg bij je brutale houding en jij kroop er gewoon bij …een fel gewhiep maar jouw houding was: “ Geen gezeur, ik kom er bij !”
Zo kende ik jullie na het afscheid van Mandarijntje, steeds met 3 geplakt in de villa, soms met fel gemopper van de lady’s
Buiten je typische keiharde buik, je warrige look en je brutale houding was jij een gezonde castraat met gezag, wij hebben nooit problemen met jou gehad: je at en je dirigeerde …en je genoot van het leven (zolang je niet alleen moest reizen). Zo jammer dat jouw 1ste gezondheidsprobleem een fataal probleem werd.
Beertje, het was fijn je te hebben mogen opvangen bij ons. Met pijn in het hart, en veel te vroeg voor jou moesten we vandaag afscheid nemen van onze stoere kerel.
Op 18 december kregen we van Krista het slecht nieuws van otitis media in beide oren, geen enkel symptomen hiervan te zien buiten je had enkel een probleem de groenten niet deftig meer te kunnen eten, de RX was helaas duidelijk waarom. Ja je heb pit en trek in eten en een hekel aan Vit C en medicatie, maar zeer snel vonden we een compromis: de Vit C opgelost in water met rozenbotel en crital care eerst, dan die vieze Loxicom en ciseral drops tussendoor(die toch blijkbaar aansloeg), nadien de vochtige selective brokjes die je benutte en waarover je waakte als jouw hapje … het ging goed je kwam al direct 50gr bij.
Maar met Kerstnacht ging het mis, de selective brokjes waren blijven liggen en je mopperde bij de bijvoeding, de gewonnen 50 gr waren in een nacht verdwenen… we deden na een mooie stap vooruit plots 2 stappen achteruit. Je rende na de bijvoeding naar de groentenbak stak enthousiast en diep je kopje in de kom en viste er veldsla uit die je probeerde op te eten, je rende naar het gras en deed veel moeite om een grassprietje te eten, je rende enthousiast naar de korrelbak en probeerde dat weer … je had zulke trek om te eten maar het lukte je niet zoals het zou moeten. Je staarde me aan en ik jou … maar je gaf het niet op en ging nog een bladje veldsla benutten. De laatste bijvoeding gisterenavond ging me niet af, al stond jij nog steeds alert en arrogant op je pootjes, het bijvoeden werd plots een kwijlen met meer tafel vegen dan deftig te eten, sorry maar dit werkt niet … ik nam mijn besluit je deze morgen te laten inslapen..
Hoe oud hij nu werkelijk was weet ik niet … dit vond ik terug.
Mijn caviastalletje is inmiddels een kereltje rijker sinds 2 oktober 2010. Omdat ik het hok van de oude lady's zo leeg vond, zo veel afscheid heb moeten nemen de laatste maanden was het tijd voor een positieve bries. Zo keek ik tussen de zoekertjes of ik geen 2 jonge borstel zeugjes zag die een thuis zochten. Een opvangbeertje bij een fokker trok steeds mijn aandacht terug het was geen borstel maar een gekke warrige haarbol met een sympathiek snoetje ... zo dus ik mailde voor meer info. Zijn verhaal: ooit waren ze met 14 en het baasje moest om gezondheidsredenen haar dieren wegdoen. Zo kwam Beertje met zijn zusjes bij een opvangadres, de zusjes waren onmiddellijk weg maar het kereltje bleef alleen achter. Tja het was snel beslist ... bereman had een Thuis gevonden.
22 oktober ging hij naar Krista voor castratie, 6 weken later mag hij bij de lady's.
Hij is leuk, eigenwijs ... zelf koppig ! Hij staat als eerste aan de tralies om wat lekkers te hebben, maar laat vrijwel nog veel -voor hem onbekende- groenten liggen. Hij staat met de pootjes op de rand van de korrelbak, de bak is gevuld ... maar ipv te eten kijkt hij je recht in mijn ogen aan met een blik van: " Ik heb de bak wel gevonden, maar zie je niet dat ik dit niet lust ... ik wil iets anders." Antwoord: "Nou Beertje eten wat de pot schaft, net als iedereen !"
Hij was stug van haartooi, dof, al zou hij ongeveer 1-1,5 jaar zijn, zijn tanden zijn dun, broos en verkleurd (duidelijk geen VitC) Hij kreeg een alleenstaande hok met theemuts en deze week kreeg hij een badje. Hij was heel braaf om dit te laten gebeuren, nadien krijgen ze een warme snuggle in hun theemuts om goed te drogen. Beertje vond dit niet nodig IN zijn theemuts, hij besloot bovenop de theemuts te liggen, 5x zet je hem terug IN zijn warm huis ... maar 5x gaat hij er weer bovenop. (Ben ik eigenwijs, of niet !? )
Je ontmoeting met Mams, Maude en Mandarijntje was memorabel, terwijl zij hun nieuwe grotere ren mochten ontdekken en voorzichtig besnuffelden werd jij er direct bij gezet. Met flinke bokkensprongen ging jij door het hok en sprong arrogant op het huis…. Nou, blits zeg ! De lady’s kropen weg bij je brutale houding en jij kroop er gewoon bij …een fel gewhiep maar jouw houding was: “ Geen gezeur, ik kom er bij !”
Zo kende ik jullie na het afscheid van Mandarijntje, steeds met 3 geplakt in de villa, soms met fel gemopper van de lady’s
Buiten je typische keiharde buik, je warrige look en je brutale houding was jij een gezonde castraat met gezag, wij hebben nooit problemen met jou gehad: je at en je dirigeerde …en je genoot van het leven (zolang je niet alleen moest reizen). Zo jammer dat jouw 1ste gezondheidsprobleem een fataal probleem werd.
Beertje, het was fijn je te hebben mogen opvangen bij ons. Met pijn in het hart, en veel te vroeg voor jou moesten we vandaag afscheid nemen van onze stoere kerel.