vanmorgen wilde ik het paard op de wei zetten. in de stal naast wanda (paard) slaapt ons hennetje toos altijd. dus die ging ook lekker mee naar buiten. toos blijft altijd een kilometer van wanda vandaan, die is er stik bang van. dus deur open paard naar buiten, maar de haan liep los. en liet die nou net onder de benen door naar toos schieten, en laat nou wanda net een beetje hyper zijn omdat ze een weekendje rust had gehad, dus die slaat.
ik zie in mijn ooghoek kuikentje (was ons enige kuikentje wat uit de eieren kwam dit voorjaar) mank de stal in rennen, maar sta ondertussen ook nog met een springend paard in mijn handen. gelukkig stapte mijn moeder net in de auto om naar de werk te gaan, dus ik rende, met springend paard en al, richting de auto (raar dat je dan niet in paniek raakt van dat paard, wat ik normaal wel een beetje doe al ze staat te springen) dus die stapte weer uit.
in de stal hoorde ik nog wat gespartel, wanda snel op de wei gezet en gaan kijken. toen lag hij in een hoekje bij de waterton, met zijn hoofd onder zijn borst. ik heb er eerst 10 min van een afstandje naar staan kijken, omdat kippen uit paniek ook nog wel een durven doen alsof ze dood zijn, super bang dat ie ineens op zou vliegen. maar er bewoon echt niks, ook geen geadem. mijn moeder was zo dapper dat ze hem durfde aanraken, conclusie was dat hij echt dood was.
nu ligt hij op de sneeuwschep, en heb ik alvast een gat gegraven. zo zielig dat toosje daar super vrolijk van was omdat er allemaal wormen bij naar boven kwamen. nu is ze wel haar mannetje kwijt. het was zo een leuk stel, ze wanren de hele dag samen buiten aan het scharrelen, maar toosje sliep in de stal in de bench, en kuikentje in de schuur op stok. en dat deden ze ook uit zichzelf. ze hadden echt een lat relatie.
nou, vanavond dan maar de begrafenis. ik zal al zo met die kippen in mijn maag, zoals ik al eerder schreef zin met ouders net gescheiden (kuikentje is op de dag geboren dat mijn vader ineens vertelde dat hij er vandoor ging, dus ik had er ook nog echt iets speciaals mee, hij was super tam, liet zich gewoon oppakken enzo)
ik was heel bang dat de kippen uiteindelijk geslacht zouden moeten worden als we geen nieuws thuis voor ze zouden vinden als het huis verkocht is. en dan vooral de twee hanen, omdat we voor de hennen al een nieuw plek hadden, die zijn makkelijk te plaatsen. nu hebben we dus nog maar 1 haan over.
ik ben wel blij dat hij gelijk dood was en dat we niet na hoefden te denken over hoe we hem gingen euthaniseren. maar echt super verdrietig dat ie zo aan zijn eind is gekomen, maar eerlijk is eerlijk, de meeste hanen worden niet eens 7 maanden, terwijl ze de hele dag rond mogen scharrelen...goed te eten krijgen en een eigen hennetje hebben.
nou, lekker begin van de kerstweek, waar ik toch al zo tegen op zag...liefs Eelke
