Een van mijn konijntjes, Nele heeft sinds een maand EC.
Ze heeft de eerste 2 dagen cortisoneinjectie's gehad, erna Meloxicam.
Panacur 2x per dag 0,2ml per kg.
En Enrofloxacine (AB zoals in Baycox).
De eerste dagen ging ze achteruit, daarna was er beterschap. Duidelijk en vrij snel.
De 2e week nog steeds, zij het wel minder snel. Haar hoofd stond toen soms bijna recht, meestal ongeveer op 45graden.
En toen moest de dosering Panacur naar omlaag (nog steeds 2x per dag) en toen viel het het stil en nog wat dagen later kwam er zelfs terug achteruitgang. Ik geef al weer een dag of 4-5 de hogere dosering Panacur, maar ze gaat zeker niet meer vooruit. Ze valt weer soms om, haar hoofdje staat weer helemaal plat.
Ze zit natuurlijk al een maand binnen (wel rustig) en het is warm weer dus ik dacht, misschien knapt ze buiten in de ren wel op. Mentale boost en goede buitenlucht, vers gras enz...
Dus heb ik haar zaterdag overdag buiten laten zitten. Maar dat was geen goed idee, sindsdien is het nog slechter, vrees ik.
Ze zit de hele tijd min of meer bij haar vriendje. Soms met tralies ertussen zodat ik haar lekkere hapjes kan geven (haar eetlust is niet zoals je zou verwachten bij EC) en ze niet omver gelopen wordt, meestal kan hij bij haar. Enkel de eerste week heeft ze de hele tijd apart gezeten. Je merkt dat ze hem graag bij zich heeft maar hij is binnen erg nerveus en gaat soms stampen en wild springen dus dat is ook niet ideaal. Echt veel steun krijgt ze niet van hem, vind ik, enkel tegen elkaar aanliggen.
Maar nu weet ik niet meer wat ik moet doen. Ze krijgt nu weer maximum dosering medicatie, en toch zie ik haar enkel achteruit gaan. Ofwel zie ik het te slecht omdat ik zo bang ben dat het de verkeerde kant op gaat en teveel daarop focus.
Het is zeker niet het ergste dat het geweest is, maar zoveel scheelt het niet vind ik.
Ik weet wel dat up's en downs erbij horen. Maar ze lijkt het zelf wat op te geven. Ligt de hele dag maar op dezelfde plaats en laat daar haar urine lopen (2e is niet incontinent). Dat is zo sinds zaterdag. Het is zó zielig.
Ik ben bang dat ik een beslissing moet gaan maken. Maar anderzijds moet ik het misschien ook wat meer tijd geven in de hoop dat het op hogere medicatie terug betert?
Ik weet het niet meer...
Het is mijn 3e konijn (in 4 jaar tijd) met EC, en ik hoopte na die 1e week dat ik er eens eentje door zou kunnen halen...
*ziekte!
E. Cuniculi
-
- Berichten: 4377
- Lid geworden op: 20 apr 2019 20:39
- Land: Belgie
- M/V: V
Re: E. Cuniculi
Ik kan je helaas geen advies geven... maar je wel veel sterkte toewensen...
- lnge
- Moderator
- Berichten: 14495
- Lid geworden op: 09 jun 2004 09:05
- Land: nederland
- M/V: V
- Locatie: duin en bollenstreek
Re: E. Cuniculi
Vreselijk ellendig is dit
Er zijn konijnenhouders die zeggen dat je moet volhouden en die maandenlang doorgaan. Ik heb dat ook weleens geprobeerd. Ik werd er heel depri van om mijn konijn zo ongelukkig te zien. En het eindigde ermee dat ik hem na 4 maanden toch in moest laten slapen. Ze redden het of niet. Volgens mij de meeste niet. Die het wel redden zie je eigenlijk heel snel opknappen.
Ik hou ongeveer een week of 6 aan, als er tot dan toe wel wat verbetering is wat ook aan het doorzetten is, ga ik nog even door. Als er verslechtering is en er meer dingen bijkomen zoals incontinentie, dan stop ik. Dat wijst er toch op dat de aantasting van de zenuwen verder is gegaan. Bij mijn laatste ECgeval ging het ongeveer net zo als bij jou. Eerst verbetering en toen weer een enorme terugval en weer incontinent. Dit konijntje was eerder ook incontinent maar dat ging over. En ze had toen ook nog myiasis, wat ik gelukkig op tijd ontdekte. Bij de 2e keer dat ze weer incontinent was zaten in mum van tijd de vliegen er weer op. Voor mij was het toen genoeg.
Je kan nog carbachol inzetten, dat verhoogt de spierspanning van de blaas. Daar worden wel goede resultaten mee behaald. Maar Ik denk dat deze extra behandeling meer zinvol is in het begin van de ziekte.
Sterkte met je beslissing!
Er zijn konijnenhouders die zeggen dat je moet volhouden en die maandenlang doorgaan. Ik heb dat ook weleens geprobeerd. Ik werd er heel depri van om mijn konijn zo ongelukkig te zien. En het eindigde ermee dat ik hem na 4 maanden toch in moest laten slapen. Ze redden het of niet. Volgens mij de meeste niet. Die het wel redden zie je eigenlijk heel snel opknappen.
Ik hou ongeveer een week of 6 aan, als er tot dan toe wel wat verbetering is wat ook aan het doorzetten is, ga ik nog even door. Als er verslechtering is en er meer dingen bijkomen zoals incontinentie, dan stop ik. Dat wijst er toch op dat de aantasting van de zenuwen verder is gegaan. Bij mijn laatste ECgeval ging het ongeveer net zo als bij jou. Eerst verbetering en toen weer een enorme terugval en weer incontinent. Dit konijntje was eerder ook incontinent maar dat ging over. En ze had toen ook nog myiasis, wat ik gelukkig op tijd ontdekte. Bij de 2e keer dat ze weer incontinent was zaten in mum van tijd de vliegen er weer op. Voor mij was het toen genoeg.
Je kan nog carbachol inzetten, dat verhoogt de spierspanning van de blaas. Daar worden wel goede resultaten mee behaald. Maar Ik denk dat deze extra behandeling meer zinvol is in het begin van de ziekte.
Sterkte met je beslissing!
-
- Berichten: 4377
- Lid geworden op: 20 apr 2019 20:39
- Land: Belgie
- M/V: V
Re: E. Cuniculi
Bedankt allebei.
Het is momenteel niet zozeer haar lichamelijke maar wel haar mentale toestand die mij het meeste zorgen baart. Ze lijkt het op te geven. Het is haar genoeg, en dat zie je gewoon. Haar blik vraagt om rust, geen geprul met medicatie, weinig eten, geen extra drinken. En dat met deze warmte...
En ik kan me er wel iets bij voorstellen... Ik ben zelf ooit 7 weken hele dagen misselijk geweest en dat weegt enorm. Ik weet hoe de tijd dan eindeloos duurt. En ik was gewoon zwanger en wist dan tenminste waar ik het voor deed en dat het ooit overging. Nele ligt gewoon te sterven....
En ik kan niets doen...
Ik heb in het verleden al geleerd dat als een dier zegt dat het genoeg geweest is, ze toch gelijk krijgen. Maar ik wil het ook niet te snel opgeven, misschien krijgt ze binnen enkele dagen weer moed en vechtlust..?
Want zonder vechtlust van haar kant is de strijd tegen deze ziekte wel op voorhand verloren. Die moet ze zelf voeren, dat kan ik niet in haar plaats doen...
OH, ik haat dit zo hé.
Als ik het zo opschrijf weet ik wel wat ik moet doen. Maar ik ben er gewoon nog niet klaar voor... Ik ben nog niet overtuigd dat het niet meer beter kan worden...
Het is momenteel niet zozeer haar lichamelijke maar wel haar mentale toestand die mij het meeste zorgen baart. Ze lijkt het op te geven. Het is haar genoeg, en dat zie je gewoon. Haar blik vraagt om rust, geen geprul met medicatie, weinig eten, geen extra drinken. En dat met deze warmte...
En ik kan me er wel iets bij voorstellen... Ik ben zelf ooit 7 weken hele dagen misselijk geweest en dat weegt enorm. Ik weet hoe de tijd dan eindeloos duurt. En ik was gewoon zwanger en wist dan tenminste waar ik het voor deed en dat het ooit overging. Nele ligt gewoon te sterven....
En ik kan niets doen...
Ik heb in het verleden al geleerd dat als een dier zegt dat het genoeg geweest is, ze toch gelijk krijgen. Maar ik wil het ook niet te snel opgeven, misschien krijgt ze binnen enkele dagen weer moed en vechtlust..?
Want zonder vechtlust van haar kant is de strijd tegen deze ziekte wel op voorhand verloren. Die moet ze zelf voeren, dat kan ik niet in haar plaats doen...
OH, ik haat dit zo hé.
Als ik het zo opschrijf weet ik wel wat ik moet doen. Maar ik ben er gewoon nog niet klaar voor... Ik ben nog niet overtuigd dat het niet meer beter kan worden...
- lnge
- Moderator
- Berichten: 14495
- Lid geworden op: 09 jun 2004 09:05
- Land: nederland
- M/V: V
- Locatie: duin en bollenstreek
Re: E. Cuniculi
Ik weet heel goed wat je doormaakt.
Maar als je zelf ziet dat het dier het al aan het opgeven is, dan ga je nu waarschijnlijk meer voor jezelf door dan voor het dier. Wat logisch is want je kan het nog niet aan om afscheid te nemen.
Als je hoopt dat de vechtlust misschien toch nog bij haar terugkomt, dan probeer je het toch nog een paar dagen? Maar stel dan een ultimatum van bijv. 4 dagen. Of hou het op vrijdag zodat je niet met een stervend dier het weekend in gaat.
Maar als je zelf ziet dat het dier het al aan het opgeven is, dan ga je nu waarschijnlijk meer voor jezelf door dan voor het dier. Wat logisch is want je kan het nog niet aan om afscheid te nemen.
Als je hoopt dat de vechtlust misschien toch nog bij haar terugkomt, dan probeer je het toch nog een paar dagen? Maar stel dan een ultimatum van bijv. 4 dagen. Of hou het op vrijdag zodat je niet met een stervend dier het weekend in gaat.
-
- Berichten: 4377
- Lid geworden op: 20 apr 2019 20:39
- Land: Belgie
- M/V: V
Re: E. Cuniculi
Hmmm ja, das wel een goed idee. Afspraak vastleggen.
Ik breek mijn hoofd met hoe ik haar moraal kan opkrikken maar ik kan niets bedenken dan wat ik al doe.
Ik breek mijn hoofd met hoe ik haar moraal kan opkrikken maar ik kan niets bedenken dan wat ik al doe.
-
- Berichten: 4377
- Lid geworden op: 20 apr 2019 20:39
- Land: Belgie
- M/V: V
Re: E. Cuniculi
Ik ga haar toch nog een beetje tijd geven denk ik. Niet omdat ik nog geen afscheid kan nemen, maar omdat ze nu toch een beetje vooruitgang lijkt te maken.
En omdat ik nog even wil zien hoe dat evolueert.
Ze was vanmorgen weer contact aan het maken, kwam vlotter eten.
Het punt is ook dat ze toch beter in staat lijkt zich ergens naartoe te bewegen dan voorheen. Ze is wel wankeler dan 2 weken geleden, valt sneller om, en haar hoofdje staat weer schever, maar draait niet alleen maar rondjes. Dat deed ze de eerste weken wel.
Als ze echt bewuster ergens heen kan nu, en ze gaat haar hoofdje nog iets rechter houden, dan kan ze zich al veel beter gaan voelen.
Ik wil dus toch nog even afwachten.
Als het echt moet kan ik ook in het weekend bij m'n DA terecht.
En nu ga ik haar lekker nog een stukje appel geven. Niet goed voor de darmen maar ze wordt er blij van en dat vind ik nu even belangrijker. Voor de rest wil ze toch het liefst bladgroenten en gras eten, korrels laat ze toch liggen.
En omdat ik nog even wil zien hoe dat evolueert.
Ze was vanmorgen weer contact aan het maken, kwam vlotter eten.
Het punt is ook dat ze toch beter in staat lijkt zich ergens naartoe te bewegen dan voorheen. Ze is wel wankeler dan 2 weken geleden, valt sneller om, en haar hoofdje staat weer schever, maar draait niet alleen maar rondjes. Dat deed ze de eerste weken wel.
Als ze echt bewuster ergens heen kan nu, en ze gaat haar hoofdje nog iets rechter houden, dan kan ze zich al veel beter gaan voelen.
Ik wil dus toch nog even afwachten.
Als het echt moet kan ik ook in het weekend bij m'n DA terecht.
En nu ga ik haar lekker nog een stukje appel geven. Niet goed voor de darmen maar ze wordt er blij van en dat vind ik nu even belangrijker. Voor de rest wil ze toch het liefst bladgroenten en gras eten, korrels laat ze toch liggen.
-
- Berichten: 4377
- Lid geworden op: 20 apr 2019 20:39
- Land: Belgie
- M/V: V
Re: E. Cuniculi
Vanavond is ze plots ingestort. Ze raakt sinds het medicatie toedienen niet meer recht, blijft maar tollen. En ervoor stond haar hoofdje nog even bijna recht.
OH verdomme he, nu heb ik toch nog te lang gewacht.
Ben zo kwaad op mezelf!
Morgenvoormiddag staat de afspraak...
Ik hoop eigenlijk dat ze er vannacht gewoon zelf vantussen knijpt, maar dat zal wel niet...
OH verdomme he, nu heb ik toch nog te lang gewacht.
Ben zo kwaad op mezelf!
Morgenvoormiddag staat de afspraak...
Ik hoop eigenlijk dat ze er vannacht gewoon zelf vantussen knijpt, maar dat zal wel niet...
Re: E. Cuniculi
Veel sterkte...
Re: E. Cuniculi
Hé wat naar allemaal. Hartverscheurend
Sterkte
Sterkte
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast