Als 40-jarige vent had ik niet verwacht zo emotioneel betrokken te raken bij onze eerste huisdiertjes, kippen. Mijn 37-jarige vrouw eveneens. In oktober 2017 vanuit de Zaanstreek komen wonen in de Flevopolder, in het rustige dorp Swifterbant en daar een fijne bungalow inclusief kippenhok met 4 rond de anderhalf jaar oude Wyandotte krieltjes overgenomen. Veel fotomateriaal en best wat meegemaakt voor beginners en dit willen we graag delen met veel foto's. Let op: geschreven vanuit het standpunt "huisdieren" ipv "nutdieren
Het huis met een ruime tuin van ongeveer 300 m2, kunstgras en grind maar ook veel plantebakken
Het kippenhok dus links op de foto, in de oostelijke hoek van de tuin.
Het hok, getimmerd door de vorige eigenaar. Ze zaten al op stok. Zaten ook nog wat kwartels of zo in.
Dit zijn de dames. Hier nog angstig voor me. We hebben ze allemaal een naam gegeven. Onthou alleen Veertje, de witte Wyandotte
Goed. De eerste 2 weken na aankoop woonden we er nog niet, regelmatig heen en weer rijden. We hadden begrepen dat als de kippen af en toe schoon water kregen en de pak legkorrels was gevuld dat je dagen kon wegblijven. Strikt genomen was dat waar maar vergeleken met hoe we nu met zo omgaan schaam ik me. De koudere dagen kwamen en ik stond steeds vaker in het hok. Leuk om ze wat lekkers te voeren en leuk om ze gade te slaan. Boerenkool verslonden ze. Witlof ook. Ik ging er over lezen, filmpjes bekijken, de geweldige dierenwinkel hier in Dronten ontdekt. Gedroogde meelwormen gehaald, uiteindelijk ook levende. Er ging een wereld voor de kipsters en mij open. Hun routines, het op stok gaan, het kibbelen, het verenschikken en opeens heel dik worden, ik vond het prachtig. Kon er soms een uur naar kijken totdat ik naar binnen werd geroepen omdat mijn eigen voerbak klaarstond.
DE HAAN
In februari hoorden van een vriend dat een broer van hem hanen teveel had, die geslacht zouden worden. Of wij een haan wilden? In pure naïviteit dacht ik: prachtig zo'n haan, en nog gratis ook. Wat leuk gaat dat worden, want een haan maakt het plaatje compleet. 16 februari 2018, eind van de dag werd hij gebracht uit Lelystad. De meest dominante van 7 broers, moeder Leghorn, vader Chochin. Is een rustige haan hoor, werd mij verteld. We noemden hem Klaas, naar mijn opa (Klaas de Haan). De hennen vonden dit wel heel bizar, zo'n indringer en ze werden allemaal op hun kop gepikt. 2 dagen later waren ze een toompje.
Toen het voorjaar begon wilde ik zo graag het hok open, kijken wat er zou gebeuren
En dan krijg je pas echt leuke plaatjes. Klaas staat op wacht bij onze eerste zieke hen (gezwel bij vleugel en poot)
Zo leuk, hoe ontspannen de hennen werden met de haan erbij!
Hekjes gemaakt voor de plantebakken (was een beste klus zeg) want we moesten continu supervisie houden ivm het uitgraven. Het deed achteraf de planten niet veel goed en de vrouw vond dat ze eraf moesten als er visite kwam. Eraf en erop was een heel gedoe dus ze bleven er meer op dan eraf.
EXTRA RENNETJE
Noodrennetje gemaakt, met nieuw hok in gedachten. Zieke hen ligt er apart voor, reeds bij DA geweest waar ze onstekingsremmer heeft gekregen.
HENNETJE LATEN INSLAPEN
Achteraf gezien een niet kordate DA, wel begaan maar wist er te weinig vanaf en pas bij 3e consult op 26 april 2018 onze Tiny vredig laten inslapen. Ze had een flink gezwel onder haar oksel en bovenaan haar poot. Uiteraard Marek verdenkingen en sectie laten doen. Werd echter een nog diepere test gevraagd van ons wat allemaal zo duur werd. Maar volgens de DA wees tot nu toe niets op Marek. Ze was natuurlijk ook allang volwassen. Omdat we weken met haar in de weer waren en af en toe met moeite de medicijnen konden toedienen waren we tot tranen toe geroerd toen ze ging. Maar wat ging het gelukkig snel en rustig, dat inslapen.
OM LEEGTE OP TE VULLEN 3 BROEDEIEREN
Van ieder overgebleven hen (zwartwit/bruin/witte hen) hebben de dag dat Tiny insliep een ei onder de immer broedse Veertje gelegd. Die wist daar wel raad mee. Ze keerde en broedde en kwam er soms stipt 12.00 uur af om te eten, drinken en zandbadderen en er weer op. Ze lag dan wel duidelijk "uit de toom". Gedurende de 3 weken hebben we de eieren geschouwd: het leek in orde! Spannend!
GEBOORTE HAANTJE LUCKY
Donderdag 17 mei 2018 was het dan zover: we hadden alles in huis gehaald: kuikenvoer, kleine eet- en drinkbakjes en omdat ze helemaal bovenin het hok broedde een speciaal hekje getimmerd zodat de kuikens er niet uit zouden vallen (achteraf had het helemaal niet handig geweest, dat 1,80 meter hoge nest). In de namiddag hoorden we opeens een krachtig gepiep. Toevallig waren we in de tuin. Opgewonden gingen we kijken: daar lag een kuikentje op zijn rug! Lucky was geboren! Maar toen pikte Veertje het kuiken een paar keer. Haar nekveren stonden omhoog. Dit zag er niet moederlijk uit! We plukten het kuiken weg en brachten het naar binnen. Arme beestje, nog helemaal wankel en nat. Onder de lamp gelegd en ik scheurde naar de dierenwinkel die gelukkig tot 1800 open was. Daar een warmteplaat gehaald. Zijn moeder was Cloë, de andere zwart/witte Wyandotte die we hadden.
GEBOORTJE HENNETJE DOTTER
Het tweede eitje wat aangepikt was lieten we bij de moeder maar bleven het continu in de gaten houden. Dit was het eitje van Veertje (de witte hen) zelf. Toen deze 's avonds laat nog niet uitgekomen was hebben we deze ook naar binnen genomen, onder de warmteplaat gelegd. Vrijdagochtend 18 mei ergens tussen 00 en 08 uur kwam Dotter ter wereld. 's Morgens toen we wakker werden liepen we vol verwachting naar de kuikendoos en daar zat ze, heel kalm, onder de warmteplaat. NB) Het derde ei (van de bruine hen) kwam niet uit. Zat wel een embryo in.
De net geboren Dotter
Een grote IKEA doos met de benodigdheden voor een veilige plek
Samen drinken, koppies naar achteren!
EEN PERIODE VAN HEEL VEEL LIEFDE EN GEZELLIGHEID BRAK AAN IN HUIS
De kuikens bleven de eerste weken binnen, ook ivm eventuele Marek besmetting na de dood van Tiny. Het water werd secuur ververst, de mest secuur opgeruimd en warmteplaat etc iedere dag afgewassen. De kuikens werden iedere dag gewogen en iedere dag zaten ze bij ons. Je zag ze werkelijk iedere dag groeien. ;s Avonds als de zon onderging kropen ze weg onder de plaat en was het opeens muisstil. Zo geinig. We wisten van Dotter overigens zeker dat het een hennetje was,
Lucky links, Dotter rechts (achteraf zie je meteen dat Lucky het haantje was)
Voor eten deden ze alles! En snel als water zeg!
Opeens zaten ze op de rand van de doos. Een deksel was gewenst.
Kleedjes en badjassen: dat vonden ze ultiem lekker en dat is altijd zo gebleven!
Oh, dat kippensnoep, ze herkende de zak al als hij ergens stond.
Altijd maar bij je willen zijn. Tja, als je ongewenst bent bij je eigen moeder.
De eerste stapjes naar buiten, via de bijkeuken waar ze nu iedere dag doorheen moeten
Wegen was al zo gewoon geworden voor ze
De eerste verkennende stapjes door de tuin. Ondertussen hebben ze iedere hoek al overhoop gehaald
Dit kleedje is hun absolute favoriet: kort na de geboorte lagen ze hier ook in. Ze komen aanrennen als je het vast hebt.
Vraatzuchtige pubertjes.
Als rennen niet snel genoeg ging …
Voor 1 keer mochten ze even de kledingkamer in...
Ze wilden iets hoger slapen. Lucky kraaide al wat dus de doos verplaatst naar de bijkeuken
Ze liepen ondertussen non-stop buiten en als we een enkele keer niet op tijd thuis waren zaten ze in het tuinhuis, zo hoog mogelijk.
12 weken oud en de kilo gepasseerd. Lucky bleef maar groeispurten.
KLAAS de HAAN MOET WEG
Klaas lijkt midden in de zomer nog meer te gaan kraaien. Hard en schel. Het nerveuze van de Leghorn zit erin. Daarnaast is hij erg dominant. Tegen mij doet hij niets maar tegen de vrouw wel. Die rent dan ook weg en dan voelt hij zich de man. De tuin was nu van hem! Ze lopen eigenlijk meer los dan in het hok. Als ik in het hok sta en een hennetje pak, valt hij mij ook aan. Op zich een prima haan dus. De wondjes zijn wel pijnlijk. Toch doe ik hem niets, puur instinct denk ik dan. Maar het geluid is niet langer houdbaar. Het iedere avond sluiten van het luikje en 's morgens vroeg weer open doet wordt ook vervelend. Een kinderboerderij in Lelystad wilde hem hebben! Achteraf wat spijt want Klaas kwam in een saai hok, gelukkig met een paar hennen en bleek een maand later verkocht te zijn. Ik heb hem nooit meer gezien. Wat een markante kop en kam had hij. Echte rust kregen we niet want ondertussen kraaide Lucky al. En daar reageerde zijn vader op dus net op tijd weg. 18 juli 2018 ging hij weg en is ruim 5 maanden bij ons geweest. De hennen waren opvallend rustig, beetje van slag. Ik vond het heel sneu, maar wist dat de hennen zich wel zouden redden.
WEER EEN HENNETJE ZIEK
Na een lange periode van langzaam opkomende gezwellen aan haar kop (we dachten eerst pokken) ging het met Henny, de bruine Wyandotte, waarvan het broedei niet was uitgekomen, niet goed. Ze was steeds minder actief, en tijdens de hitte/droogtegolf van 2018 zat ze opeens snel ademend in het nachthok. De volgende dag naar de DA, een vervanger van degene waar we met Tiny al geweest waren. De missie was: meteen laten inslapen. Dat gebeurde ook, na vluchtig onderzoek. Opnieuw tranen, ook al hadden we het minste met deze hen: ze was erg schuw. 13 augustus 2018 waren we naast de haan, een tweede hen kwijt. Het werd opeens rustig in het kippenhok. Cloë, de zwart/witte hen en moeder van Lucky en de naar onze mening slimste hen Veertje, moeder van Dotter, bleven over. Ze zouden hechte vriendinnen worden.
Genomen 2 dagen voor het inslapen.
VERVOLG KUIKENS
Op schoot kwamen ze spontaan, zodra we gingen zitten. Dotter doet nog nog altijd.
Toen we hun oude doos weggooiden, herkenden ze deze overduidelijk! Ze sprongen er meteen in!
Onze oude TV-kast in de garage. Er zitten ondertussen deurtjes voor met een luikje.
Vriendelijke blik toch?
LUCKY EN DOTTER WORDEN EEN TOOM MET HUN MOEDERS
Nu we van de oorspronkelijke vier hennen nu alleen nog de moeders van de jongelingen over hadden kregen we eerst een situatie van een halve toom. De moeders werden in het begin opgejaagd door Lucky maar voegden zich later half half bij elkaar. De moeders Veertje en Clöe samen en Lucky en Dotter samen. Lucky deed wel pogingen tot lijmen maar Dotter ontweek de moeders continu (werd ook weggejaagd bij de eetschalen). Als de zon onder ging waggelden de moeders keurig naar tuinhok en de jongelingen floepten de garage in. Pas na weken gebeurde het opeens dat de moeders meegingen in de garage, weliswaar onderin de legnesten maar ze wilden samen blijven.
Cloë op de achtergrond, Veertje op de voorgrond, dikke vriendinnen na de dood van hun 2 hokgenoten.
Mooi herfstshot
Als hij op dit noodhokje gaat staan wordt het op zeker kraaien!
De weegschaal zijn ze gewend. Hier was Dotter nog niet aan de leg.
1 december 2018. Lucky 7.5 maand en over de 2 kg.
Na 29 weken en 2 dagen het eerste eitje van Dotter: 42 gram, de grootste helemaal links. Midden is van Cloë, helemaal rechts van de beste legger Veertje. Dotter is de hele winter door blijven leggen.
Lucky met moeder Cloë en zus Dotter. Veertje was vast broeden
Dotter neemt een sprong vanaf het keukenblad. Haar kam is nu duidelijk roder.
Samen eten, maar Dotter mag er niet bij
EN TOEN … VERLIES VAN CLOË
Net voor de kerstdagen was Cloë, de kleinste van de oorspronkelijke 4 hennen, moeder van Lucky, en de grootste vreetwolf opeens minder actief. Ik had het meteen door. Toch even afwachten en na 3 dagen na een hele goede DA in Wezep, waar we met Lucky geweest waren voor verkoudheid. Daar moest Clöe meteen blijven met buikproblemen. Hij gaf haar al op maar ze is s avonds 27 december toch geopereerd, helaas was hetmeteen einde verhaal: darmverklevingen en iets van buikvliesproblemen. Het ging allemaal zo snel dat we eigenlijk geen afscheid hebben kunnen nemen van die grappige kleine Cloë. De DA vond 3 hennen in 10 maanden domme pech. Maar Marek of iets anders besmettelijks ontkende hij stellig.
EEN NIEUW TRIO: LUCKY, DOTTER en VEERTJE
Na de dood van Cloë was Veertje duidelijk van slag en kwam in een heftige rui. Daar heb ik een apart topic op dit forum van geplaatst. Dat is eind januari dit jaar goed gekomen. Ze is weer aan de leg en loopt en slaapt volledig met Lucky en Dotter. We hebben dit flink moeten begeleiden want ze was heel kwetsbaar. Nu eist ze zelf met veel gekrakeel de volle aandacht van Lucky op.
Het nieuwe trio
HEERLIJKE MOMENTEN:
Wat een knaap is het he? De haan dus bedoel ik.
Als de deur maar even openstaat wandelen ze de woonkamer in, als vanouds. Op schoot vinden ze heerlijk, ze willen er soms niet meer vanaf!
Dotter heeft een speciale plek ingenomen: ze is super nieuwsgierig en hondsbrutaal. Is er eten??
Ze komt uit zichzelf naast ons en ligt op haar zij te kirren van genot!
En hoe lief is deze man?
EEN VRESELIJK BERICHT
https://www.omroepflevoland.nl/nieuws/166062/hanen-niet-meer-welkom-in-dronten
En deze brief vandaag uit de bus geplukt:
VRESELIJK! Het gaf ons reeds wat stress nu de mooie dagen weer komen. Het kan heel stil zijn bij ons in de tuin en dan bijt je soms wel even op je lip als Lucky even doorhaalt. We bewonen 1 van de 6 bungalows met grote tuinen en Lucky komt pas 8 uur uit de garage. Maar het gaat dus om overlast overdag. De buren achter ons vinden het geen probleem, die hebben we op voorhand gesproken, de oudere buurvrouw naast ons komt van een boerderij maar toen was Lucky nog niet in beeld. Hoe dan ook, iemand moet een klacht hebben ingediend.
Lang verhaal kort: Lucky moet tot ons groot verdriet weg. Anders voelen we ons niet meer zorgeloos wonen. Maar we willen ze niet uit elkaar halen, we hebben dan tenslotte alleen maar zijn zus en moeder over. Natuurlijk kunnen ze apart verder, maar omdat deze twee zo lang samen zijn geweest lijkt het ons schitterend dat ze samen verder kunnen, met andere krielen, waar ze ruimte en plezier hebben. Al was het voor ons eigen gevoel. We zullen dan stoppen met kippen. We verliezen ons teveel in het verzorgen en de tuin gaat helemaal kapot. In een ren stoppen wil ik ze niet meer. Lucky en Dotter hebben nooit een ren gekend.
Daarom gaan we een dringend verzoek plaatsen op dit forum om deze schatjes een nog fijnere plek te geven waar ruimte en aandacht voor ze is! Alsjeblieft: reageer en stuur een PB!
