Ik ben net nieuw hier op het forum en ik heb me geregistreerd, omdat ik aan de ene kant mijn kippenkennis wil delen (ik ben nu bijna een jaar kippengek) en omdat ik dingen wil bijleren.
Vorig jaar hebben we een hok aangeschaft en drie jonge kippen gekocht: 1 sabelpootkriel, 1 wyandottekriel en 1 groninger meeuw kriel. De groninger meeuw bleek een haan, dus die hebben we teruggebracht en een nieuwe wyandottekriel ervoor in de plaats gekregen. Hartstikke leuk samen
In de winter is het slecht weer geweest en ook het hele kippengriep-gedoe hielp niet echt mee; de kippen moesten vaak in het hok blijven. In het voorjaar konden ze eindelijk weer hele dagen buitenspelen i.p.v. helemaal niet of een uurtje. Nu waren ze helemaal volgroeid en we zagen dat de wyandottes erg naar elkaar toetrokken (konden het niet verdragen gescheiden te zijn, volgen elkaar overal) en dat de sabelpootkriel vooral alleen zat. Daar kwam nog bij dat de wyandottes de hele tuin omploegden en dat ze eigenlijk liever niet in het hok opgesloten zaten; ze liepen de hele tijd voor het deurtje heen en weer en gooiden elke keer de sabelpoot omver.
We hadden last van een plotselinge uitbraak van bloedluis in het hok, midden in de winter. Het was natuurlijk niet heel koud, maar ik dacht niet dat ze al zouden komen. Wel dus. Alles een aantal keer per week schoongemaakt en ingesprayd met natuurlijke spray (wat ik hiervoor ook al deed, maar er was mij verteld dat het in de winter niet zo'n punt was) en toen waren we er weer vanaf. Maar onze sabelpoot heeft daardoor waarschijnlijk wondjes op zijn poten opgelopen (ben er niet zeker van, kan dit?) en de wyandottes bleven er maar op pikken, telkens als ik dacht dat het beter ging. Ik wilde niet zomaar de sabelpoot uit het hok halen omdat ze dan misschien helemaal ondergesneeuwd zou worden als ik haar terugplaatste. Heb steeds losjes watervaste pleisters over de wonden gedaan, zodat ze nog wel konden 'ademen' maar dat de wyandottes het niet meer konden zien (rood trekt aan). Later hoorde ik over een spray die blauw is, waardoor dat probleem ook verdwijnt.
Mijn vader was het zat dat de tuin verwoest werd en wilde dat niet meer hebben. Ik in tranen natuurlijk. Toen hebben we besloten het hok uit te breiden, omdat ik eigenlijk niet mijn wyandottes weg wilde doen. Aan de andere kant mocht ik ook niet een kipje erbij nemen als vriendje voor de sabelpootkriel (wat uiteindelijk niet zo erg gewerkt zou hebben, na informeren bij wat topics).
Afijn, hok uitgebreid en ik blij. Maar het probleem loste eigenlijk niet op. De sabelpootkriel mocht wel het hok uit, omdat zij pantoffelpootjes heeft en daardoor niet ploegt. Maar zo was zij eigenlijk nog meer alleen. Met pijn in mijn hart maar wetend dat het beter zou zijn voor de wyandottes, hebben we ze teruggebracht naar de kinderboerderij waar ze vandaan kwamen en waar ik zelf ook werk. Ze hebben daar veel meer ruimte en mogen graven wat ze willen. Er zijn daar ook andere kippen die wat meer met hun kracht en activiteit meten dan ons eigen sabelpootkrieltje.
Dezelfde dag nog zijn we gaan kijken voor een nieuwe kip. Het eerste adres had geen kippen meer in de aanbieding die wij wilden. We wilden het liefst een evengroot of iets kleiner kipje die niet alles sloopt. Ik dacht eerst aan een zijdehoenkriel of chabo, maar die waren al verkocht. Hij verwees ons door naar een ander die dicht in de buurt zat. Dus wij daar heen. Toen we aankwamen, zagen we alleen maar megakippen, maar we gingen toch even vragen. Uiteindelijk bleek dat hij serama's had. Wel eens van gehoord, maar in ieder geval nog nooit gezien. Er zat een leuke witte met zwarte stippen bij (bij serama's schijnen alle kleuren te mogen). Even vastgehouden en bekeken en ze was heel rustig. Ongeveer even oud als onze kip en dus al eieren leggend (ook al heb ik er nog geen een gezien, zal wel door de stress komen). De man vertelde ons dat serama's zeer geliefd zijn bij vrouwen en kinderen (komt dat goed uit, ben vrouw en kind, of nouja, 18 jaar). We mochten haar altijd nog terugbrengen als het niet ging.
Ik had me eerst ingelezen over het inbrengen van een nieuwe kip. Het gaat alleen overal over een toom waaraan 2 of meer kippen worden toegevoegd, dus ik heb maar een soort geïmproviseerd. Eerst kip met reismand en al in het hok gezet en ons kipje bij het deurtje gezet. Ze is er even gaan zitten, maar liep al gauw weer rond en had niet zoveel notie van haar nieuwe vriendin-to-be. Het werd al wat schemerig, en dus vertrok ze naar het nachthok om op stok te gaan. Ik had ergens gelezen dat ze 's nachts best bij elkaar kunnen zitten, omdat ze dan rustig zijn en toch slapen. Dus ik eerst die hele reismand in het nachthok gezet, en toen het echt donker begon te worden, heb ik het nieuwe kipje naast onze op de zitstok gezet. Half uurtje later controleerde ik ze en ze zaten heel lief naast elkaar te slapen, met toch nog een paar centimeter afstand.
Ik heb het zo gelaten en de volgende ochtend ben ik vroeg opgestaan, met de kippen dus (haha), en ben ik gaan kijken. Eerst leek het ook nog of het nieuwe kipje een soort kukeltje uitbracht, terwijl het toch zeker weten een hen is. Maar het was heel zacht en verder heb ik het niet meer gehoord, naast het gewone tokken.
De serama zat met een hoop kippen samen bij de fokker, dus ze was een beetje vies geworden. Een paar dagen ervoor had ik onze sabelpootkriel al gewassen, omdat haar buik bloederig was van haar pootwondjes. Ze vond het heerlijk, vooral het gewikkeld in een handdoek in de zon zitten en geföhnt worden (ja, je hoort het goed. Anders is het geen doen). Daarom dacht ik dat de serama dit ook goed zou doen, aangezien dit ras nog vriendelijker is. En net als de sabelpootkriel genoot ze ervan. Ze zag er ontzettend mooi uit na het föhnen.
Ik heb ze wat in de tuin laten lopen en dat ging prima, afgezien van het feit dat ze nog niet echt samen liepen. Soms zat er wel vijf meter of meer tussen hen in. Bij onze wyandottes was dit nooit, die verlieten elkaar nog niet voor een halve meter. Maar goed, dit kan nog groeien.
In het hok ging het er wat minder goed aan toe. Terwijl we verwachtten dat de serama veel te klein zou zijn om te concurreren met de sabelpootkriel, was de serama eigenlijk meteen de baas. Nu had ze een beetje door hoe het hok in elkaar zat, en dus was ze heer en meester. De sabelpoot vluchtte steeds het nachthok in, dat te bereiken is met een loopplank. Daar bleef ze dan zitten, totdat ze zo'n honger en dorst kreeg dat ze wel naar beneden moest (als ik het in het nachthok zet, wordt het daar een grote troep, en het leek me ook wel goed voor haar om de confrontatie aan te gaan). Dit tafereel heeft zich een paar keer herhaald de hele dag door. In de tuin ging het beter omdat ze daar heel veel ruimte hebben. Een deel van het hok is een soort mini-tuin, die niet in de loop ligt, waardoor je je als kip daar ook wat kunt terugtrekken.
's Avonds gingen ze heel lief samen op stok, dus het nieuwe kipje had door hoe ze boven moest komen en waar de zitstok was. Dit leek me een goede ontwikkeling. Vanochtend durfde de sabelpoot nog niet echt naar beneden en zat de serama alleen beneden van alle ruimte te genieten. Ik heb ze een paar keer bij elkaar gezet en toen leek de sabelpoot vooral gestresst. Uiteindelijk heb ik besloten om het hok in tweeën te delen d.m.v. een hekje van het konijnenrennetje. Het ene deel bestaat uit de minituin + de helft van het 'daghok' en het andere deel is het nachthok en de andere helft van het daghok. De sabelpoot zit in het nachthokdeel, omdat zij sowieso elke dag een ei legt (daar staan de legnesten). Beiden hebben water- en voedselvoorziening. De sabelpoot was meteen rustig en ze gingen naast elkaar zitten, met het hek ertussen.
Trouwens, ik wil ook nog even met jullie delen dat de nieuwe kip soms wat niest. Toen ik de kippen vorig jaar kocht, deden ze dat ook een beetje, maar dat ging weer over. Iemand enig idee wat dat is en of er iets aan te doen is? Het leek ook een beetje of haar kont een beetje rood was. Ik ga dan altijd meteen hyperventileren (grapje) als ik denk dat ze ziek zijn, dus misschien is het helemaal niks.
Weer even samen in de tuin gelaten, ging allemaal prima. De sabelpoot durfde in de buurt van de serama te blijven en het leek of het nieuwe kipje graag in de buurt van het oude kipje wilde zijn. Soms piepte ze ook wat schattigs. Vanmiddag hebben ze ook even met het hekje open gezeten in het hok, en toen ging het beter dan de dag ervoor. Geen pikachtervolgingen meer en ze aten ook even samen. De serama ging alvast op stok en even later ging de sabelpoot ook. Ze kwam wel weer even naar beneden maar daarna heb ik haar niet meer gezien.
Trouwens, de serama heeft nog geen naam! De sabelpoot heet Felice (komt van 'San Felice del Benaco', plaatsje in Italië waar we een aantal keer op vakantie zijn geweest). Onze andere kippen heetten Bibi (afgekort Bieb, de haan was Bieb 1, en de wyandotte was Bieb 2) en Doutzen (van het model, ja
).Poeh, wat een lang verhaal, zeg. Kan iemand mij vertellen of ik het een beetje goed doe? Nog advies? Leuke tips voor hokspulletjes/speeltjes/afleiding? Dankjewel alvast
x Jasmijn
haha! Het is meer een soort blog geworden. Leuk om te horen dat je ervan hebt genoten! Daar gaat het me ook om 