Ik heb heel erg nieuws.
Ik heb daarnet met pijn in mijn hart, mijn eerste kipje dood moeten maken.
Ik wou het persé zelf doen, want het is mijn eerst kippetje en ik vind dat ik daarin zelf verantwoordelijkheid moet nemen en ik haar dus persé zelf van leven wou beroven.
Ik voel me nu een brok ellende, want ik heb dit nog nooit eerder gedaan.
En dan ga je twijfelen, is dit het beste? En als je eenmaal door zet, wanneer is ze nou echt weg.
Het moeilijkste vind ik het om te kijken of ze echt dood is.
De stuiptrekkingen maakte bij mij een grote hoeveelheid tranen los.
Ik schrok heel erg van mijn actie en liet haar direct vallen.
Daar lag ze op de grond te stuiptrekken, voor de zekerheid moest ik van mezelf haar nog een tik geven want ik wilde helemaal risico niet lopen dat ze weer bij kwam.
Er kwam wat bloed bij, wat erg donker en dik was, wat dus mij bevestiging gaf dat ze last van haar niertjes had.
Zoals sommigen al wisten was mijn new hampshire kriel, niet zo goed meer.
Ze liep slecht, en wat ik probeerde het mocht niet werken.
De laatste tijd liep ze erg slecht, viel ander om.
En werd erg mager, ook rook ze heel erg vies, dat was dus teken dat ze niet meer voor zichzelf kon zorgen.
Ik heb het idee dat ze nierproblemen had, want ze was zo mager maar haar krop was elke avond helemaal vol.
Andere kippen begonnen haar te domineren, terwijl zij dit eerst helemaal niet toe liet.
Alleen de sebright's bleef haar trouw, en hielpen haar ook geregelt als de rest haar eten afpakte.
Ze riepen haar dan om haar eten te geven, en joegen andere hennen weg.
Toch heeft dit alles niet mogen baten.
Ik gun haar het beste, en volgens mij is dit de beste manier geweest.
Daag lieve Katrien, ik zal je nooit vergeten
