Berichtdoor Ruben » 02 aug 2010 16:46
"10 kg voer voor 1 kg vlees bij alle dieren" klopt niet, tenzij bij extensieve houderij. Varkens zitten rond 2,4, bij runderen heb je een sterke rasafhankelijke schommeling, dus daar kom je aan hogere conversies (rond de 7 gemiddeld), maar daar zit dan weer ruwvoer bij dat de mens niet kan/wil eten, dus dat vervormt uw gegevens. Dit inclusief voederen van ouderdierpopulatie (ook hier verschil tussen Nelore en BWB).
1,33 lijkt me ook veel, 1,63 lijkt me meer realistisch, misschien typfout? Onder 1,7 was enkele jaren geleden al mogelijk, dus ze zullen nu nog lager zitten, aangezien de broilers op dezelfde leeftijd ondertussen al weer een paar honderd gram meer wegen.
Of je het nu hebt over droog voer of niet zal niet veel verschil maken bij de meeste landbouwhuisdieren. Het klopt dat dit water uw voederconversie enigszins kan vervormen: bij zalm bv. kan je zelfs een negatieve voederconversie halen: je steekt er dus minder voeder in dan je er kilo's vlees uit haalt. Logisch, want je geeft gedroogd (voornamlijk) vismeel en die filet bestaat voor pakweg 70% uit water. Hoe dan ook valt water niet onder "10 kg voer", zowel technisch als in een concurrentiediscussie (graan voor mens vs graan voor dier). Of op dit moment toch nog niet.
Met efficiëntiegetallen moet je goed kijken naar wat er in zit. Voederconversie is een getal typisch voor de producent zelf: hoeveel moet ik er in steken en hoeveel haal ik er uit. Zichtbare tonnen voeder in de voorraden en tastbare kilo's vlees op de uitbetaling. Hierbij wordt geen rekening gehouden met droge stof, want daar heeft een boer niets aan. Je zou ook kunnen kijken naar droge stof, maar uiteindelijk eten wij (en de dieren) geen droge stof, idem voor puur eiwitpoeder, eten we ook niet. En eiwit is daarom nog geen verteerbaar eiwit en de aminozuursamenstelling van het ene product verschilt van het andere.
Energiegehalte hangt af van eiwit- en vetgehalte en van de manier waarop je als mens metaboliseert. En dan zeg je ook niets over de gebruikte energie in het productieproces, wat je dan ook voor alles zou moeten doen, ook voor de biologische kiwi's die overkomen uit Nieuw-Zeeland, voor de appelen en peren die hier soms meer dan 6 maanden in de cellen bewaard worden of van de komkommer die hier met veel energie in een serre geteeld wordt, maar wat uiteindelijk ook maar "water met een jasje" is.
Het "eetbaar gedeelte" hangt af van wat je onder die definitie verstaat en dat varieert van de afzetmarkt. In China worden de kippenpoten ook gebruikt, ik vermoed dat hier weinig mensen er om staan te springen om daar vb. soep van te koken. Maar het "eetbaar gedeelte" en zeker het "bruikbaar gedeelte" is bij kip heel hoog, weet de percentages niet meer vanbuiten, maar ik dacht dat er van kip maar enkele percentjes werden weggegooid, dus meer dan 90% gebruikt: versnijden, MDM, vetextractie, petfood... En de rest als brandstof onder de vorm van beendermeel.
Ook "vlees" hangt af van de definitie. Als ik kippen slacht, gaat er heel veel verloren ten opzichte van iemand die winkelkip koopt. Via diverse technieken (o.a. MDM) probeert men zoveel mogelijk van het karkas af te halen, maar of dit nog onder uw definitie van "vlees" valt, weet ik niet. Hoe dan ook, dat wil niet zeggen dat we het daarom niet eten. Je moet naïef zijn om te geloven dat als je chicken nuggets of kippenworst eet, dat je dan "vlees" als "puur spierweefsel" eet, zeker als het om goedkopere merken gaat. Kleine stukjes kraakbeen, aders, vetrandjes... kan je allemaal eten, kan je nog vanalles uithalen.
Een kip kan je inderdaad niet voor 100% opeten, maar een appelboom ook niet. En over het "nut" van wijngaarden kan je ook discussiëren.
voor Marit zoals zij zich inzet om op haar manier de bio industrie in Frankrijk onder de aandacht probeert te brengen.
Ben benieuwd!