Voor de echte lezers onder jullie een lang verhaal (maar wel leuk!). Dateert van vorig jaar, maar heb het toen in een hyves-blog geschreven en het is echt heel Mutserig, beloofd!
Ik werd net even weggeroepen door de kippen. Het is kwart over acht ’s morgens en ik dacht er net over om ze naar buiten te laten. Hoor ik een luid gekakel in de stal. Meestal doen ze dat als er gevaar is, een vreemde kat ofzo, dus ik ging maar even kijken. Nu heeft de stal twee ramen, met gaas ervoor tegen roofdieren. Deze ramen staan altijd open, in verband met de frisse lucht voor het hooi in de stal. Ze kunnen maar een klein stukje open, zo’n dertig centimeter en klappen dan aan de bovenkant open.
Nu zit één van onze kippen, Brutus, ’s morgens graag op de bovenrand van dat opengeklapte raam een beetje naar buiten te koekeloeren. Zo ook vanmorgen. Nu echter was Brutus op brute wijze aan de buitenkant naar beneden gekukeld (of gekakeld) en zat klem tussen venster en gaas. Ze kon zelf niet meer omhoog komen, want ze kon haar vleugels niet uitslaan en het gaas biedt niet voldoende steun om naar boven te klauteren. Daar zat ze dus, te wachten tot ik haar kwam redden. Ik kan je vertellen, dat een kip tamelijk plat kan worden in bepaalde situaties
Dus ik ben binnen in de stal op een hakblok geklauterd en heb haar voorzichtig bevrijd uit haar benarde positie. Gelukkig is Brutus een erg tamme kip, dus ze klemde haar poten om mijn hand en wachtte geduldig tot ik zelf weer naar beneden was geklommen en haar op de grond zette.
Helaas is Brutus afgelopen lente gestorven, ze was zo´n leuke kip
...
En dan nog even een kleine impressie van een herfstdag bij ons in de tuin:
We hebben drie kippen. Een duifgrijze en twee bruine. De bruine kippen, Brutus en Saar, zijn handtam geworden en laten zich makkelijk oppakken of aaien. Duif, de grijze kip, is vrij schuw en eet niet eens uit mijn hand. Ze blijft altijd een beetje op afstand, maar rent net zo hard naar ons toe als we hard “Kiep, kiep, kiep” roepen, voor de dames een teken dat er wat te kanen valt.
Mooi hoor, sta ik de was op te hangen in de tuin, komt altijd eerst poes Pippi aangelopen om aangehaald te worden. Ik klets dus wat met Pip en dat horen de kippen dan ergens van achter uit de tuin. Vervolgens komen er drie kippen in volle vaart naar me toe gerend om te zien of er toevallig wat te halen valt. Poes heeft zich dan inmiddels uit de voeten gemaakt en zich verstopt achter een struik. Enfin, ik hang slechts de was op dus valt er niks te vreten en de kippen scharrelen verder. Totdat ze Pippi in de gaten krijgen, die had zich immers ergens achter verscholen, en dan rennen ze luid kakelend een andere kant op.
Of ik gooi een appel weg (waarvan we er een paar duizend hebben, ik stuur graag een kilootje of tien naar belangstellenden haha) en dan hollen ze er in looppas achteraan omdat ze denken dat het een smakelijk hapje is. Soms rent zoon Robin expres met een stukje touw door de tuin en alle kippen er achteraan denkend dat ze eindelijk de grootste worm van Oostenrijk hebben gevonden. Echt lachen die kippen.
en landde halverwege vol in een tomatenplant in pot. 
Kon zelfs met een schuin oog naar het journaal kijken, ze bleven gewoon staan. 